Traktat o Weronice II

Teraz, kiedy Cię znam, a może inaczej, kiedy Cię poznałem mogę ubrać w słowa moc jakże miłych odczuć, wrażeń, doznań..

teraz już wiem, jaki otacza Cię zapach, choć onieśmielony bardzo nie potrafiłem odebrać Twojego spojrzenia, może to trema, a może delikatność bijąca z twarzy, a może uroczy uśmiech i świadomość, że jesteś obok..

teraz, kiedy Cię poznałem chciałbym, aby trwało to dalej, aby się rozwijało, abym mógł poznawać Cię każdego dnia, abym potrafił zbliżać się ku Tobie, abym potrafił odczytać Twoje intencje..

teraz, kiedy spojrzałem w Twe uśmiechnięte oczy, onieśmielony zapachem szedłem obok, kiedy przez chwilę dłoń Twa delikatna ukryła się w mojej, teraz..

co będzie dalej, nie wiem, życie wszak toczy się dalej, życie, na które każdy z nas ma pełen wpływ, życie, któremu być może nadamy wspólny bieg, nastała Nowa Era, dla Weroniki.. i dla mnie...