(...) Mówi się też, że był to odwet za Pearl Harbor. Dziś właśnie minęła sześćdziesiąta rocznica tych dramatycznych wydarzeń. 7 grudnia o poranku, lotnictwo japońskie zaatakowało flotę Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Przeprowadziło zaskakującą, przemyślaną operację strategiczną robiąc wielki wyłom w strukturze floty Marynarki Wojennej. Czy można jednak akcję militarną przyrównać do masowego ludobójstwa? Z całą pewnością nie.
Jeszcze rok wcześniej był to tylko 11 września. Teraz, trzy miesiące później, data ta na zawsze wyryła się smakiem łez i bólem serc w granicie pamięci narodów, szczególnie tego jednego, z którym moje życie związało się chyba na zawsze. Tego dnia tysiące ton stali i betonu pogrzebało blisko pięć tysięcy ofiar, matek, ojców, wujków, dziadków, ukochanych, którzy w ten „czarny wtorek” nie wrócili już z pracy do swoich domów. Jak się ma jedna zbrodnia do drugiej? Można się tłumaczyć, że wtedy trwała wojna i wszystkie działania były usprawiedliwione - obozy koncentracyjne również? Miałem wrażenie, że nigdy nie będzie tej właściwej odpowiedzi...
Jednak atak na Światowe Centrum Finansów dotknął również mnie i przez pewien czas nawet nie zdawałem sobie z tego sprawy. Tam rozpoczęła się moja kariera, może nie aż tak wspaniała, jakby można było sobie ją wymarzyć, jednak miałem uznanie i szacunek wielu ludzi. Tam też nastąpił mój wielki upadek, choć nie był to skok z trzydziestego piętra, to jednak skutki były identyczne. Praktycznie byłem martwy, lecz wciąż jeszcze żywy. Gdybym mógł zapewne cofnąłbym tę jedną, straszną chwilę.
I wspomniany wiersz Tower..
Tower
dwie wieże
jedna obok drugiej
Tower
dwie wieże
ich już nie ma
Tower
początek i koniec
oczekiwanie
jedność doznań
siła spojrzeń
Tower
to Ty i ja
gdzieś dalej
nowe życie
kolejny wschód Słońca
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Literacka przestrzeń również w drugim blogu.