przygnieciony ciężarem
chwili bez powrotu
w samotnej podróży
bezdrożami życia
zatrzymałem się w miejscu
nieznanym mi dziś
nie znalazłem spojrzenia
nieobecnych oczu..
- # -- # --- # -- # -
Im dłużej nad tym myślę, tym jestem dalej, im bardziej się zbliżam, tym droga ta podwójnie jest odległa, a przecież nie wymagam wiele i nie pragnę też wiele od Ciebie, a jednak chyba trudno mnie zrozumieć, przeniknąć, zjednoczyć się z myślą moją, lecz czy powinienem się zmieniać, czy też pozostać tym samym, bliskim mi w duchu i ciele, człowiekiem, może to ktoś powinien dostosować się do mnie i czerpać ze mnie, z pokładów mej duszy, nie wiem, gubię się, rozum tracę..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Literacka przestrzeń również w drugim blogu.